Επτά ποιήματα από την ποιητική συλλογή της Κατίνας Βλάχου «Το τέμπο των καιρών» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Περισπωμένη-

–

/Τώρα που ξέρω/

Τώρα που ξέρω
με πόση αγάπη εξαργυρώνεται ο θάνατος
δεν τον φοβάμαι

*

/Εσχάτως/

Εσχάτως
στη μέση του χειμώνα
έρωτα έχω με τις πεταλούδες·
όλες
Και με τη λέξη τους επίσης
Με γοητεύει του συνδυασμού το εύηχο
-πετώ… λουλούδι-
και το άυλο, σχεδόν, των νοημάτων
H ελαφράδα κι η αμεριμνησία
τo ακαταλόγιστο τόσων χρωμάτων
με μαγεύει
Με παρρησία ψυχής
-ψυχή κι εγώ-
γονυπετής
τ’ όψιμο τούτο πάθος
καταθέτω
στην ανείπωτη ομορφιά τους

Μόνο με δάκρυα χαρμολύπης
θα χαϊδεύω τα φτερά τους
αν κάποτε έρθει η Άνοιξη
που εσύ θα λείπεις

*

/Φύλλο αθανασίας/

Δροσιάς σταγόνα
σε φύλλο αθανασίας
Πρωί του Φθινοπώρου μου
και μπαίνω
να δω τον κόσμο
στρογγυλό και λείο
Στο ελάχιστο βολεύομαι
Πεθαίνω

Έξω το χάος
άνευ σημασίας

*
/Ανυποψίαστη/

Ανυποψίαστη θα επιμένει εις πείσμα όλων
να προσδοκά τη μέρα που η ομορφιά θα την λυτρώσει
με τα λουλούδια της και τα πουλιά της
με ουρανό και θάλασσες παρηγοριάς
Στο βάθος θα διακρίνεται το τελευταίο πλοίο
με επιβάτες όλους τους αγαπημένους
Εκείνους που της έμαθαν το ουσιώδες
Να επιβιβαστεί στο τελευταίο δρομολόγιο θα περιμένει
με της αγάπης ούριους τους ανέμους
και θα φύγει
Ανυποψίαστη για όσα έπονται στον κόσμο
Ανυποψίαστη και για το μέλλον των παιδιών της
Να μη μετράει πια τα λάθη και τις παραλείψεις
τα πρέπει και τα θέλω που αστόχησαν
Να μη μετράει πια το χρόνο που της λείπει
ούτε τη λύπη

*
/Αμυδρά ίχνη/

Έβαλαν σημάδι στις επάλξεις
μία σημαία λευκή
ένα σεντόνι
χωρίς τα χρώματα που είχαν συνηθίσει
τόσους αιώνες
να κυματίζουν στην κορφή του κάστρου
Να δείξουν ήθελαν στον ξένο εισβολέα
πως δεν υπήρχε εδώ κανείς
να πολεμήσει
Μα εκείνος
φαίνεται
δεν ήθελε να καταλάβει
Μπήκε χωρίς αντίσταση στην πολιτεία
και γκρέμισε ό, τι είχε απομείνει
μετά από τόσης διάρκειας πολιορκία
Μάταιη αποδείχτηκε η ορμή του
Δεν είχε μείνει ούτε ψυχή
να παραδώσει
έστω συμβολικά
της πόλης τα κλειδιά και τα κιτάπια
Αυτό τον πόλεμο δεν θα τον γράψει καν η ιστορία
Χωρίς ούτε έναν ήρωα
χωρίς αυτοθυσία τι να μνημονεύσει
Μονάχα
η ταπείνωση του ηττημένου
και του κατακτητή το όνειδος
έμειναν από τη μάχη αυτή
στο έρημο τοπίο
αμυδρά ίχνη

*
/Ανοιχτά των Χριστουγέννων/

θα περάσει καιρός
χωρίς καμιά τους είδηση
μα δεν θα βάλουν το κακό
στο νου τους
οι μανάδες
οι γυναίκες
τα παιδιά τους
άλλωστε αυτοί
είναι κι η μόνη ελπίδα
κάπου θα φτάσουν κάποτε
και θα ’ρθουν οι ειδήσεις
μαζί και λίγα χρήματα
παρηγοριά στη φτώχια

μπορεί και μήνες να περάσουν
μπορεί και χρόνια
μέχρι να εξακριβωθεί
ποιοι ήταν οι δεκαοχτώ
που φέτος
βρέθηκαν πνιγμένοι
ανοιχτά των Χριστουγέννων

γυμνές ψυχές
χωρίς χαρτιά
μόνο απ’ του δέρματος το χρώμα
καταλάβαινες
πως δεν ήταν δικοί μας

αλλά εσύ σώπα
όπου να ‘ναι
θα σημάνουν οι καμπάνες

*
/Πατρίδα/
Σε βλέπω στης ελιάς τον κλώνο
που γέρνει από τα βάσανα στο χώμα

Σε νιώθω
στη θάλασσα
που με βουβό θυμό ανακατεύει
φύκια νεκρά και λάσπη απ’ το βυθό της

Tα χέρια μου πληγώνω
στο βράχο σου
που δέρνεται από ανέμους ξένους

Σ’ ακούω στο μοιρολόι
που τραγουδάει το θάνατο με στεγνό δάκρυ

Σε καμαρώνω
στη λέξη που μίλησε για ομορφιά
τότε
που αρχίνησε να γράφεται ο κόσμος
παλιά

Λυπάμαι
την πονεμένη σου ψυχή και το κορμί σου
που σκίζονται με βία σαν ανταμώνουν

Παντού σ’ αναγνωρίζω
και θυμώνω
που είμαι παιδί σου
και σου μοιάζω
και σ’ αγαπάω
και σ’ αναπνέω με τόσο πόνο
πατρίδα

 

**

βιογραφικό
Η Κατίνα Βλάχου γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Γαλλία και εργάστηκε στην Κολωνία, την Αθήνα και την Κέρκυρα, όπου ζει από το 1988.
Έχει γράψει τα βιβλία: Η Υπόθεση των Νημάτων, σπονδυλωτό μυθιστόρημα, ( Έψιλον, 1996), Το Πέταγμα του Γλάρου, πεζογραφήματα, ( Έψιλον, 1996), Έρως Ημίεργος, αφήγημα, δίγλωσση έκδοση, (Ακρωτήρι, 2005 και Λοράνδου, 2011), Οι Ψίθυροι στους Τοίχους, μυθιστόρημα, (Ροές 2009), Ατάκτως Ειρημένα, ποιήματα, (Λοράνδου 2012) και Ο Χρόνος της Ελευθερίας, αφήγημα, (Λοράνδου 2013).
To αφήγημα Έρως Ημίεργος εκδόθηκε στα αλβανικά, (Dituria Botuese, 2012) και Η Υπόθεση των Νημάτων επίσης (Νeraida Botime, 2013).
Η δεύτερη ποιητική της συλλογή Το τέμπο των καιρών εκδόθηκε το 2016 από τις εκδόσεις Περισπωμένη.
Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Καταφύγιο, Πόρφυρας και Νέα Εστία καθώς και στο διαδίκτυο και χρονογραφήματά της στον κερκυραϊκό περιοδικό τύπο.