κριτική για τη νέα ταινία των αδελφών Κοέν.

Το σενάριο έχει τα πάντα για μια απολαυστική σάτιρα της χρυσής -για τα χολιγουντιανά στούντιο- δεκαετίας του ’50. Ήταν τα χρόνια της δόξας για τα στούντιο του Χόλιγουντ. Υπερπαραγωγές, υπέρλαμπρα αστέρια και απίστευτες ίντριγκες στα παρασκήνια. Με κεντρικό ήρωα έναν άνθρωπο για όλες τις δουλειές που κατευθύνει πίσω από τις κουρτίνες την ομαλή λειτουργία των γυρισμάτων και αν χρειαστεί και τις ζωές των η νέα ταινία των αδελφών Κοέν μας ξεναγεί σε μια εποχή γεμάτη τεχνητή μαγεία στην οθόνη και ένα σωρό φοβίες στην καθημερινότητα. Τα συγκεντρώνει όλα αυτά ο Εντ Μάνιξ, ο ήρωας που ενσαρκώνει αυτός ο μεγάλος χαμαιλέοντας του σύγχρονου αμερικανικού σινεμά, ο Τζος Μπρολίν. Ο Μάνιξ είναι ο κλασικός θρησκόληπτος οικογενειάρχης, αδέξιος και φοβισμένος μπροστά στη σύζυγο και ταυτόχρονα αποφασιστικός και αδίστακτος όταν πρόκειται να διευθετήσει τις ζωές των σταρ: να ξεμεθύσει, να απειλήσει, να παντρέψει ή να χωρίσει ανάλογα με τις εντολές των μεγάλων αφεντικών. Με αυτή την αφορμή περνάνε από τα μάτια μας ένα σωρό σκηνές από υποτιθέμενα γυρίσματα ταινιών αλλά και τα παρασκήνια. Γυρίσματα από Βιβλικές υπερπαραγωγές, μιούζικαλ, ρομαντικές ταινίες, χωρίς να λείπει η αναφορά στο νουάρ που είναι και η μεγάλη τους αγάπη από την εποχή του «Μόνο αίμα», το μακρινό 1984.

Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τη σάτιρα των αδερφών Κοέν; Πέρα από το αναμφισβήτητο ταλέντο τους, την ευφϋία τους στο γράψιμο των σεναρίων, είναι και η τεράστια αγάπη τους γι’ αυτο που σατιρίζουν. Δεν παρωδούν ποτέ. Παίζουν με τους κανόνες. Γνωρίζουν απόλυτα το αντικείμενό τους. Δείτε τη σκηνή από το μιούζικαλ με τις κλακέτες που έχουν φτιάξει. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από κλασικές ταινίες της εποχής του ’40 και του ’50. Πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά το είδος για να δημιουργήσεις μια τέτοια σκηνή. Και φυσικά, στο δρόμο, χάρη στην ποιότητα των ταινιών τους, εξασφαλίζουν απίθανο καστ όπως συμβαίνει και με αυτή την ταινία.

Κάθε ταινία των Κοέν έχει και μια μικρή ή μεγάλη αναφορά στο ίδιο το σινεμά. Έτσι γίνεται συχνά με τους σκηνοθέτες – δημιουργούς. Μετρημένοι στα δάχτυλα τους ενός χεριού αυτοί που έχουν το προνόμιο στις ΗΠΑ. Έχουν τις αγάπες/εμμονές τους και το δείχνουν. Άλλοτε ήταν ένα είδος σινεμά (Το πέρασμα του Μίλερ, Φάργκο), ένα είδος μουσικής (Inside Llewyn Davis) ή ένα παιχνίδι -το μπόουλινγκ στον «Μεγάλο Λεμπόφκσι». Εδώ θέλουν να μιλήσουν για μια ολόκληρη εποχή. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος: ένας φόρος τιμής σε όλα αυτά που αγαπήσανε και στα οποία έτσι κι αλλιώς χρωστάνε την τέχνη και την έμπνευσή τους.
Οφείλω πάντως να πω ότι αυτή δεν είναι από τις καλύτερές τους ταινίες. Πιστεύω ότι ήταν τόσες οι προκλήσεις που είχαν ώστε (για να μην αφήσουν κάποια «κεφάλαια» έξω) ώστε το σενάριο έγινε πολλά μικρά κομμάτια χωρίς καμία από τις επί μέρους ιστορίες να μην ολοκληρώνεται, να μην προλαβαίνει να αποκτήσει ένα σχήμα στο μυαλό του θεατή. Μοιάζει σαν ένα λούνα παρκ ταινιών από το οποίο περνάμε με μεγάλη ταχύτητα χωρίς να σταματήσουμε πουθενά. Επίσης βρίσκω την σεκάνς με την …συμμορία των κομουνιστών σεναριογράφων μάλλον υπερβολική. Αστεία στη σύλληψη, μάλλον αδύναμη στην εκτέλεσή της. Νομίζω πως τους διασκέδασε τρομερά η ιδέα για να την κόψουν ή να την περιορίσουν.

Δείτε την ταινία. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη τους, αλλά αυτό δεν θα σας εμποδίσει να την απολαύσετε.

HAIL CEASAR!

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Ίθαν και Τζόελ Κοέν
Πρωταγωνιστούν: Τζορτζ Κλούνι, Τζος Μπρολίν, Τίλντα Σουίντον, Τσέινινγκ Τάτουμ, Τζόνα Χιλ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Ρέιφ Φάινς
Διάρκεια: 106 λεπτά

ΤΡΕΙΛΕΡ

 

Γρηγόρης Παπαδογιάννης