ΑΓΟΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Γεννήθηκα στο άντρο των ανέμων.
Τα δέντρα μου σκυφτά
προσκυνητές της θάλασσας
στον όρθρο της αυγής
ανάβουν οι πευκοβελόνες ασημόχρωμα κεράκια
τραγουδώντας τη σφοδρή ανάσα του βοριά
με ήχους πλάγιους
για τους πιστούς μιας άγονης θρησκείας
ποιος θα τολμούσε να φυτέψει
στο γρανίτη και στην πέτρα ένα δέντρο, έναν θεό χωρίς ωραία άνθη
δίχως ιδέες, χωρίς δράμα, δίχως να τάζει
λάγνες πεδιάδες και ποταμούς
μιας δεύτερης φοράς για να διαβαίνει το εγώ
και η πλάνη των ανθρώπων.

**

Με λένε Γιώργο Μαυρίγιαννη και γεννήθηκα στην αγκαλιά του Λιβυκού. Παιδί ακόμη αγνάντευα τον ορίζοντα και νόμιζα πως κάποτε, όταν μεγαλώσω, θα τον φθάσω. Τίποτα από τα δύο δεν συνέβη.

Θέλω να πω ότι,παρόλο που μεγάλωσα αρκετά, ένα άτακτο παιδί μέσα δεν λέει να μεγαλώσει. Επίσης αν και ταξίδεψα σχεδόν όλες τις θάλασσες, ως ασυρματιστής του εμπορικού ναυτικού, δεν μπόρεσα ποτέ να ξεπεράσω τις «θολές γραμμές των οριζόντων». Ανέφικτο παιδικό όνειρο.  Παρόμοια όνειρα, γεννιούνται συχνά μέσα μου και επιμένω να αναζητώ τους ορίζοντες τους προσπαθώντας να κυβερνήσω το ατίθασο καράβι των λέξεων. Δύσκολα, επίπονα ταξίδια…

Τουλάχιστον έχω καταφέρει να ξεμπαρκάρω από μέσα μου τους «Λαιστρυγόνες» και τους «Κύκλωπες» κοιτάζοντας με προσοχή το είδωλο μου στον καθρέφτη του «γνώθι σ’αυτόν».