Συνεχίζουμε την δημοσίευση των ιστοριών της  Επιλογής από τον διεθνή διαγωνισμό με θέμα: Χρώματα, του eyelands. Πρόκειται για τα διηγήματα που διακρίθηκαν και θα δημοσιευθούν μόνο στο eyelands, δύο κάθε μήνα, σε μια σειρά ιστοριών που θα κλείσει τον Σεπτέμβριο του 2017 όταν θα ανακοινωθούν πλέον οι διακρίσεις του επόμενου διαγωνισμού. Σήμερα δημοσιεύεται το διήγημα της Αλεξάνδρος Κολιγιώτη…

      «Χρώματα»

Μες στο μισοσκόταδο του βλέμματός  της, δεν διέκρινες ούτε χρώμα ούτε στιγμές. Τα είχε παρασύρει όλα ο άνεμος. Κάτι μαδημένες μαργαρίτες κείτονταν  πάνω στο τραπέζι, μια κλωστή, ένα κομμάτι ύφασμα, ένα ψαλίδι..

Το παράθυρο έμπαζε κρύο ή ίσως η Ρίνα να κρύωνε. Ήταν κατακαλόκαιρο έξω. Μέσα της έριχνε καρέκλες!

Τα μαύρα πιάτα είχαν μισοπλυθεί στο νεροχύτη και ο αέρας μύριζε φρεσκοβαμμένο. Τα χρώματα των συναισθημάτων της ,αυτά θα ήταν. Είχαν σκορπιστεί από τη μια άκρη του παραθύρου σε όλο το σπίτι. Την κάμαρα, το μπάνιο, τον ξενώνα. Ακόμα και η θάλασσα πήρε το δικό της χρώμα, μαύρισε ολάκερη.

Η Ρίνα  είχε μείνει ακίνητη σχεδόν αναίσθητη, σαν να σταμάτησε ο χρόνος μέσα στα μάτια της. Ήταν ανώφελοι οι λυγμοί, τα δάκρυα, το κρυμμένο συναίσθημα. Όλα μαζί δεμένα σφιχτά πάνω στο σώμα της.

-Γαμώ την τρέλα μου γαμώ! ξεστόμισε με μίσος αθυρόστομη καθώς ήταν η Ρίνα.

Δεν ήταν κανείς άλλος στο δωμάτιο. Η μέρα ήταν από μόνη της πρόσκληση για μπάνιο. Τα παιδιά έλειπαν από το πρωί .Ο Μάρκος ,κι αυτός -στο διάολο- κάπου εκεί βρισκόταν.

Τομάρι ήταν κι αυτός. Μια ζωή βρωμούσαν τα πόδια του .Μονόχνοτος, νωχελικός σκέτο ξερό κεφάλι  τις περισσότερες φορές. Πέρασαν στριφνά χρόνια μαζί. Μια στεγνή σφουγγαρίστρα  ήταν όλα κι όλα εκείνα τα χρόνια και η κυρά Ρίνα τώρα στα σαράντα πέντε είχε κι άλλες πίκρες στη σειρά.

 

ΙΙ.

Χτύπησε το κουδούνι.

-Έλα Ρινάκι μου, μάτς-μούτς..

Η Λένα ήταν η καλύτερή της φίλη. Κι όσο εκείνη επέμεινε για την υπέροχη μέρα, τόσο η Ρίνα είχε ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και έριχνε καντήλια.

-Μωρή κότα,τώρα μωρή με θυμήθηκες; Τώρα που μου γύρισαν όλα τούμπα; Έτσι είναι οι φίλοι ρε; Ποιοί φίλοι βρε; Στις  μέρες μας είναι είδος  προς εξαφάνιση.

Η Ρίνα δεν προθυμοποιήθηκε για να της φτιάξει καφέ και η Λένα πορεύτηκε  προς την κουζίνα.

-Μη Λένα…όχι στην κουζίνα..

Η Λένα  τα είδε όλα!

 

ΙΙΙ.

Το ψαλίδι πεταμένο στο πάτωμα, ένα κομμάτι ύφασμα κρεμασμένο πρόχειρα από το τραπέζι ,κλωστές παντού κι ένας φάκελος πεταμένος παράμερα.

-Ρινάκι , θες να μου πεις;

-Όχι Λένα μου ,δεν είναι η ώρα τώρα. Να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή.(Σε έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη ζωή)

Την έδιωξε άρον άρον . Σαν κυνηγημένη έφυγε η Λένα. Μόνο που δεν έβγαλε στριγγλιά.

Την έφαγε η αγωνία να μάθει και κάθε τόσο γύρναγε ξωπίσω της .Περίμενε μια φωνή, τη φωνή της Ρίνας ,μετανιωμένη πια να της τα πει όλα με το νι και με το σίγμα.

IV.

 

Επέστρεψαν όλοι. Τα πάντα ήταν έτοιμα για το γεύμα. Η Ρίνα φόρεσε τα καλά της να υποδεχθεί την αδερφή της ,τα παιδιά, τον ανιψιό.

Είχαν όλοι μια ζωηρή διάθεση για πειράγματα και αστεία. Το σπίτι ζωντάνεψε. Ζωντάνεψαν όλα μεμιάς.

Με το πέρας της ημέρας ,η Ρίνα είχε να κάνει δυο μικρές ανακοινώσεις. Όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε:

-Έχασα τη δουλειά μου.

-Χωρίζουμε με τον Μάρκο.

Τα πάντα σιώπησαν.

Πόση δύναμη και πόσα χρώματα θα μπορούσε να επιφυλάσσει η επόμενη μέρα;

 

&&

Αλεξανδρα Θεοφάνους Κολιγιώτη

Κατάγομαι από τα Ιωάννινα. Από μικρή γράφω στίχους ,ποίηση, εκ των οποίων πολλά από τα ποιήματα έχουν βραβευτεί. Η πρώτη ποιητική μου συλλογή και το δεύτερο Πανελλήνιο βραβείο ποίησης έγινε πραγματικότητα όταν ήμουν μόλις 18 . Η συμμετοχή μου σε διαγωνισμούς σύντομου διηγήματος και η επιλογή ενός από αυτά (σε πανελλήνιο διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε το 2015 με θέμα την πόλη των Ιωαννίνων στο συλλογικό έργο των εκδόσεων Πηγή), μου έδωσε ιδιαίτερη ώθηση στο να γίνομαι καλύτερη. Τα τελευταία χρόνια ζω και εργάζομαι στην Ηγουμενίτσα.

ΕΠΙΛΟΓΗ EYELANDS

Επόμενα διηγήματα που περιλαμβάνονται στην επιλογή και θα δημοσιευθούν στο eyelands.gr είναι:

ΙΟΥΛΙΟΣ

Άννα Καρακατσάνη – Dream on

Ηλίας Στεργίου – Γαλάζιο

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Τσιντώμη Ευαγγελία – Όνειρο

Ιγνάτιος Μηλιόρδος – Χρώμα – χρήμα ένα γράμμα διαφορά

 

Η σειρά δημοσίευσης των διηγημάτων ακολουθεί την χρονική σειρά υποβολής τους στο διαγωνισμό.