Τελευταία μέρα του χρόνου και αναπόφευκτα γυρνάμε στους απολογισμούς. Πως πήγε η χρονιά, τι μας έφερε, τι μας πήρε, τι λάθη κάναμε, ποιοι και τι μας έδωσαν χαρά, τι μας πλήγωσε, τι θα μας μείνει για τα επόμενα χρόνια.
Καλή επινόηση οι απολογισμοί αλλά ατελής. Πάντα κάπου το ξέρουμε ότι είναι απλώς μια επινόηση. Δεν αρκεί μια ημερολογιακή αλλαγή για να αλλάξουν τα πράγματα το ξέρουμε αυτό. Ό,τι μας στενοχώρησε θα είναι εκεί και την επόμενη, ό,τι προδοκούμε θα έρθει ίσως -ή δεν θα έρθει- αλλά σίγουρα δεν θα εξαρτηθεί από την αλλαγή ενός αριθμού στη χρονολογία που ακολουθούμε.

Αλλά ο άνθρωπος είναι αδιόρθωτος όταν πρόκειται για την ελπίδα. Φεύγει ο παλιός ο χρόνος, έρχεται ένας καινούργιος κι εμείς ελπίζουμε ότι με κάποιο τρόπο θα φτιάξουν τα πράγματα ότι όλα θα είναι καλύτερα. Για εμάς τους ίδιους, για τους δικούς μας ανθρώπους, για όλο τον κόσμο, σκεφτόμαστε, και το πιστεύουμε κι ας ξέρουμε ότι δεν είναι παρά μια ευχή.

Προχωράμε σε ένα δρόμο γεμάτο απρόοπτα και μας τυλίγει πάντα η αβεβαιότητα. Η αδυναμία μας να ελέγξουμε την τύχη μας φανερώνεται σε κάθε στροφή αυτού του δρόμου. Κι όμως συνεχίζουμε (πώς θα γίνει αλλιώς;). Με ελπίδες, με ευχές, ακόμη και με αυταπάτες. Στο κάτω κάτω οι άλλοι μας κυβερνούν χάρη σε αυταπάτες, ποιοι είμαστε εμείς για να τις απαρνηθούμε;

Έχουν νόημα οι ευχές; Φυσικά και έχουν. Δεν μας εξασφαλίζουν τίποτε αλλά είναι σημάδι πως εξακολουθούμε να ελπίζουμε και ονειρευόμαστε. Δεν τα παρατάμε όσο είμαστε ακόμη εδώ, προσπαθούμε ο καθένας με τον τρόπο του για το καλύτερο.

Κι όσοι γράφουν έχουν αυτό το αποκούμπι τουλάχιστον, να σχεδιάζουν άλλους μικρούς και μεγάλους κόσμους, να «διορθώνουν» τη ζωή τους και τα λάθη τους έστω και μέσα στα γραπτά τους. Και ποιος μπορεί να πει ότι αυτοί οι μικροί κόσμοι που φτιάχνουμε δεν έχουν τη δική τους υπόσταση, τη δική τους αλήθεια; Έχουμε το δικαίωμα να ονειρευόμαστε και να πλάθουμε με τη φαντασία μας καλύτερους κόσμους ή έστω δικαιότερους ή έστω πιο διασκεδαστικούς.

Στο μεταξύ ας προσπαθήσουμε να κάνουμε λίγο καλύτερο αυτόν εδώ που ζούμε. Δεν είναι ουτοπικό. Μπορεί να γίνει. Για αρχή ας το πιστέψουμε ότι μπορεί να γίνει.

Θα συνεχίσουμε να ελπίζουμε. Θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Και, κόντρα σε όλες τις διαψεύσεις που κατά καιρούς έχουμε γνωρίσει θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι μας αξίζει κάτι καλύτερο. Απλά, θα συνεχίσουμε.

Καλή χρονιά!

Γρηγόρης Παπαδογιάννης