Μετά την Κάθριν Χόλζμαν άλλη μια βραβευμένη συγγραφέας από τον 10ο διεθνή διαγωνισμό διηγήματος, η Κέιτ Γουίκερς, μας μιλάει για την ιστορία που βραβεύτηκε, τη σχέση της με το γράψιμο και με τα ελληνικά νησιά!

 

Πώς νιώθετε που πήρατε βραβείο σε ένα διεθνή διαγωνισμό διηγήματος με έδρα την Ελλάδα;

Είναι υπέροχο πραγματικά, και είμαι πολύ χαρούμενη, που μετά από πολλές αναβολές υπέβαλα την ιστορία μου. Επίσης, αφού πέρασα αρκετό χρόνο μοναξιάς ως συγγραφέας, και αναρωτιόμουν αν αυτό που γράφω θα διαβαστεί ποτέ από κάποιους, είναι θαυμάσιο να νιώθω ότι θα γίνει αυτό και νιώθω μια σύνδεση με τους άλλους συγγραφείς που έστειλαν το διήγημά τους για να κριθεί στον διαγωνισμό.

 

Νομίζω ότι ήταν η πρώτη φορά που υποβάλατε μια ιστορία στο eyelands. Πώς μάθατε για το διαγωνισμό;

Έμαθα για το διαγωνισμό από έναν φίλο, με τον οποίο σπούδαζα μαζί στη διάρκεια ενός μάστερ στη Δημιουργική Γραφή. Είχε διαβάσει  την τελευταία ανθολογία σας και είπε ότι ήταν υπέροχη, και με ενθάρρυνε  να στείλω ένα διήγημα.

 

Μπορώ να δω από το βιογραφικό σας ότι πολλές από τις ιστορίες σας έχουν δημοσιευθεί όλα αυτά τα χρόνια. Πότε αρχίσατε να γράφεις;

 Λοιπόν, από πάντα. Ως παιδί έγραφα ξανά τα παραμύθια που διάβαζα, κάνοντας συχνά εμένα βασική πρωταγωνίστρια. Στο σχολείο, κέρδισα βραβεία για διηγήματα και μου άρεσε να γράφω θεατρικά έργα και αργότερα σπούδασα ΜΜΕ και Επικοινωνία, κάτι που μου έδωσε μια ιδέα για τις βασικές αρχές της γραφής προτού ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Ως δημοσιογράφος και ταξιδιωτικός συγγραφέας, έγραφα επαγγελματικά για πάνω από είκοσι χρόνια, και τα άρθρα μου έχουν δημοσιευτεί σε περισσότερες από εξήντα βρετανικές και άλλες εκδόσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, ανάμεσά τους The Telegraph, The i, The Daily Mail και The Australian. Από λογοτεχνικά κείμενα είχα λίγες δημοσιεύσεις – μερικά διηγήματα, ένα σύντομο διήγημα και ένα ποίημα.

 Έχετε δύο βιβλία έτοιμα αυτή την εποχή. Μπορείτε να μας μιλήσετε γι’ αυτά;

 Το πρώτο είναι μυθιστόρημα που η δράση του εκτυλίσσεται στο Λονδίνο και ακολουθεί τη ζωή τριών ανθρώπων πριν και μετά από μια τρομοκρατική επίθεση σε τρένο. Το δεύτερο είναι μια περιπέτεια μυστηρίου που είναι τοποθετημένη στο Βιετνάμ. Και οι δύο βρίσκονται στους εκδότες αυτήν τη στιγμή μέσω του λογοτεχνικού μου πράκτορα. Ο χρόνος της αναμονής είναι ένα διάστημα που σου τσακίζει τα νεύρα, ειδικά όταν ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι η αγορά αυτή τη στιγμή, αλλά προσπαθώ να μείνω αισιόδοξη.

 Γράψατε μια εξαιρετική ιστορία. Ποια ήταν η έμπνευση για το «Sixteen«;

 Από την επίσκεψή μου στο Ντουμπρόβνικ για να γράψω ένα ταξιδιωτικό κείμενο πριν από μερικά χρόνια, τριγύριζε στο μυαλό μου η ιδέα να γράψω ένα διήγημα. Με συγκίνησε το πώς οι τρύπες από τους πολέμους έχουν μείνει στον τοίχο πολλών κτιρίων. Σου προκαλούν ρίγος αυτά τα σημάδια του πολέμου, τα οποία τώρα αποτελούν μέρος της ιστορίας της πόλης και των ανθρώπων που ζουν εκεί. Κάθε μία από αυτές τις τρύπες αφηγείται μια ιστορία.

 Ήταν πολύ συγκινητικός ο τρόπο που περιγράφετε πώς αισθάνεται η Αγκνιέζα, ο βασικός χαρακτήρας σας, και πως συνδέετε την ιστορία της με τους αριθμούς. Νομίζω ότι ολόκληρη η ατμόσφαιρα είναι ένα είδος τραγικωμωδίας όπως θα μπορούσαμε να πούμε στα ελληνικά. Είναι έτσι;

 Απολύτως. Η Τραγικωμωδία είναι ένας τέλειος τρόπος για να περιγράψετε αυτήν την ιστορία. Νομίζω ότι είναι εμείς οι άνθρωποι πρέπει να ψάχνουμε για το χιούμορ ακόμη κι όταν όλα γύρω φαίνονται ζοφερά. Ίσως αυτό μας κάνει να συνεχίζουμε. Η Αγκνιέζα είναι ένα κορίτσι που του αρέσει να γίνεται μελοδραματικό, (περίπου όπως κι εγώ σε αυτήν την ηλικία) και αυτό που ήθελα ήταν να πιάσω την ουσία του να είσαι ένας βαριεστημένος έφηβος που περιμένει κάτι σημαντικό.

  Έχετε έρθει ποτέ στην Ελλάδα;

 Ναι, αρκετές φορές. Τα κυκλαδίτικα νησιά ειδικότερα είναι ένας αγαπημένος προορισμός από την πρώτη φορά που έκανα το νησί γύρω μου όταν ήμουν λίγο μετά τα20. Μόλις έγραψα ένα κείμενο για τη Μύκονο για ένα όμορφο περιοδικό που ονομάζεται Lodestars Anthology, το οποίο θα δημοσιευτεί στο ελληνική τους έκδοση κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά.

 Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδιά σας ως συγγραφέας;

Γράφω το δεύτερό μου μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στο Μπρίστολ όπου μεγάλωσα. Αφηγείται τη ζωή δύο κολλητών φίλων και την επίδραση που έχει ο ένας στον άλλο από τα εφηβικά τους χρόνια έως την ενηλικίωση, και εξετάζει πώς η μνήμη μπορεί να μας ξεγελάσει, παραμορφώνοντας συχνά την αλήθεια για να φτιάξει κάτι που μας ταιριάζει. Συνεχίζω επίσης τη δουλειά μου ως δημοσιογράφος, γράφοντας ταξιδιωτικά κείμενα που θα είναι μια έμπνευση για όταν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε ξανά.

 

//

Βιογραφικό της  Κέιτ Γουίκερς

Η καριέρα μου ως ταξιδιωτικός συγγραφέας ξεκίνησε πριν από είκοσι τέσσερα χρόνια, όταν σπούδαζα ακόμη στο πανεπιστήμιο, στο τμήμα ΜΜΕ & Επικοινωνίες, και μια καθηγήτρια μου πρότεινε να «γράψω κάτι που μου αρέσει και να μπορέσω να το δημοσιεύσω». Ακολούθησα τη συμβουλή της και μέχρι να πάρω το πτυχίο μου ήμουν ήδη τακτική αρθρογράφος στη Sunday Telegraph και από τότε δεν έχω ξανακοιτάξει πίσω. Κείμενά μου έχουν δημοσιευθεί σε εξήντα βρετανικές και διεθνείς εκδόσεις όπως The Scotsman, The i, The Independent, The Telegraph, The Daily Mail, The Lonely Planet Magazine, The Financial Times, Conde Nast Traveller, The Australian and The Globe & Mail. Σε μια ειδική έκδοση του Rough Guide για τα γυναικεία ταξίδια που ονομάζεται Women Travel, έγραψα το κεφάλαιο για το Περού. Τα ταξιδιωτικά μου κείμενα είναι αντικείμενο μελέτης στην ενότητα «Καλύτεροι Σύγχρονοι Ταξιδιωτικοί Συγγραφείς» στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια.  Μόλις ολοκλήρωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα και μαζί το πρώτο μου παιδικό βιβλίο, προς το παρόν και οι δύο είναι στους εκδότες μέσω του πράκτορά μου από το Artelus Literary Agency.

 

//

 Το ”Sixteen” θα εκδοθεί σε δύο διαφορετικές ανθολογίες από τις εκδόσεις  Παράξενες Μέρες, τον Οκτώβριο του 2020. Όπως γίνεται κάθε χρόνο θα κυκλοφορήσει η αγγλόφωνη έκδοση με τα όλα τα διηγήματα που διακρίθηκαν στο διεθνές τμήμα και μετά θα κυκλοφορήσει η συλλογή με τις ιστορίες που διακρίθηκαν στο ελληνικό τμήμα-συν τα βραβευμένα διηγήματα του διεθνούς τμήματος μεταφρασμένα στα Ελληνικά.