Το eyelands επιλέγει ειδικά για αυτή τη μέρα να σας προσφέρει ένα διήγημα από τη συλλογή «Όλες οι γάτες είναι όμορφες», που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις Παράξενες Μέρες.
Χρόνια Πολλά!

//Τρίγωνα Κάλαντα//

Την πρώτη μας «σεζόν καλάντων» στην Ελλάδα δεν ξέραμε και πολύ καλά τους «κανονισμούς» και αν μας επιτρέπεται γενικά να κάνουμε ό,τι κάνουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Ύστερα από τρεις μήνες στο σχολείο είχαμε μάθει αρκετά ελληνικά για να καταλάβουμε πόσο σημαντικά ήταν τα κάλαντα για κάθε παιδί. Ήταν το μεγαλύτερο business event του χρόνου. Όλα τα παιδάκια έκαναν το business plan τους κι έφτιαχναν ομάδες οι οποίες άπλωναν χάρτες και χάραζαν την στρατηγική πορεία που θα ακολουθήσουν. Δεν μας κάλεσε κάποιος στην ομάδα κρούσης του κι έτσι μείναμε στο σπίτι να παρατηρούμε τα υπόλοιπα παιδιά να γεμίζουν τα τσαντάκια τους με χρήματα και γλυκά. Ντρεπόμασταν πολύ να βγούμε στην «πιάτσα» μόνοι μας. Άσε που δεν ξέραμε και το τραγούδι. Το μόνο που ξέραμε καλά ήταν το «Τρίγωνα κάλαντα». Η αδερφή μου το ήξερε καλύτερα καθώς είχε το θάρρος να συμμετάσχει στην χορωδία του σχολείου για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή. Όμως δεν ήταν δύσκολο να το μάθει κανείς κι έτσι σιγά σιγά το έμαθα κι εγώ. Κόντευε να μεσημεριάσει κι εμείς ήμαστε ακόμα κολλημένοι στο παράθυρο να κοιτάμε παιδάκια που περνούσαν από τον δρόμο χαρούμενα και με γεμάτες τσέπες. Ώσπου η αδερφή μου το πήρε απόφαση. «Θα βγούμε να πούμε τα κάλαντα». Ό,τι και όπως μπορούμε. Εγώ δίσταζα. Η αδερφή μου το πήρε πάνω της. Αφού με αποκάλεσε «φοβιτσιάρα κότα», είπε ότι θα πάει μόνη της αν δεν σηκωθώ και δεν θα μου δώσει μετά ούτε μισό γλυκό. Με τα πολλά σηκώθηκα, ντυθήκαμε και ξεκινήσαμε για τη μάχη. «Τρίγωνα κάλαντα μες στη γειτονιά ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά», διστακτικά στην αρχή και κάπως πιο δυνατά στη συνέχεια.

   Αφού κάναμε τη δύσκολη αρχή σε σπίτια γειτόνων όπου μας γνώριζαν, στη συνέχεια επεκτείναμε την δράση μας και σε άλλες γειτονιές. Πηγαίναμε όμως μόνο σε σπίτια όπου γνωρίζαμε κάποιον ένοικο. Νομίζαμε πως έτσι γίνεται. Σε τρεις ώρες είχαμε στις τσέπες μας άπειρα γλυκά, σοκολάτες και έξι χιλιάδες δραχμές συνολικά! Κρατήσαμε κοινό ταμείο διότι δε φανταζόμασταν ότι θα μαζέψουμε τόσες πολλές δραχμές. Όσα έβγαζαν οι γονείς μας δουλεύοντας όλη μέρα στα χωράφια. Τρεις χιλιάδες δραχμές ήταν το ημερομίσθιο τότε. Το ποσό μας φαινόταν ήδη τεράστιο. Μετά από αρκετή περιπλάνηση στους δρόμους του χωριού συναντήσαμε τη μαμά του Χαραλάμπη. Ο Χαραλάμπης ήταν φίλος μου από το σχολείο ο οποίος μας έλεγε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει πιλότος. Η μαμά του μας έδωσε διακόσιες δραχμές χωρίς «να της τα πούμε». Η αδερφή μου μόλις την είδε να βγάζει τα χρήματα άρχισε να τραγουδάει «τρίγωνα κάλαντα μες στη γειτονιά…» και εκείνη μας ζήτησε να σταματήσουμε, πως δεν χρειάζεται. Παρατήρησε δε, πως δεν λέμε τα κάλαντα σε όλα τα σπίτια. Της είπαμε πως πηγαίνουμε μόνο σε όσους γνωρίζουμε. «Πώς να χτυπήσουμε το κουδούνι ενός αγνώστου;». Εκείνη γέλασε, χάιδεψε την αδερφή μου, και μας σύστησε να πάμε σε όλα τα σπίτια ανεξαιρέτως. «Έτσι γίνεται καλά μου παιδάκια, αυτή είναι η παράδοση. Οφείλετε να μεταφέρετε το χαρμόσυνο νέο των Χριστουγέννων σε όλα τα σπίτια».

Συνεχίσαμε άλλες τρεις ώρες μέχρι να βραδιάσει για τα καλά πηγαίνοντας σε κάθε σπίτι πλέον. Συγκεντρώσαμε συνολικά 14.000 δραχμές! Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Δεν είχαμε δει ποτέ τόσα πολλά χρήματα. Στο σπίτι τα μετρήσαμε ίσα με δέκα φορές. Είχαμε βγάλει πολύ περισσότερα από τους γονείς μας εκείνη την ημέρα. Κρατήσαμε δύο χιλιάδες δραχμές έκαστος, συν τα γλυκά και τις σοκολάτες, και δώσαμε τα υπόλοιπα στους γονείς μας. Την επόμενη μέρα έδωσα στον Χαραλάμπη κάποια γλυκά και σοκολάτες. «Μα γιατί;», με ρώτησε εκείνος ενώ έτρωγε το πρώτο γλυκό. «Οι πιλότοι πρέπει να τρώνε καλά ρε Χαραλάμπη».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Ο Έλσον Ζγκούρη γεννήθηκε στο Belsh της Αλβανίας. Σε μικρή ηλικία μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Ελλάδα όπου εγκαταστάθηκαν σ’ ένα μικρό χωριό στον κάμπο των Γιαννιτσών. Αγάπησε την ελληνική γλώσσα και άρχισε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία. Σπούδασε Πληροφορική και Ενεργειακά στην Καβάλα, τη Γάνδη και το Βερολίνο. Δύο διηγήματά του εκδόθηκαν το 2019 από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες. Για τη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες της Άνοιξης» το διήγημα με τίτλο «Ο Μάρτης» και για τη συλλογή διηγημάτων «Γύρω στα μεσάνυχτα» το διήγημα με τίτλο «Η καρέκλα». Το κείμενό του με τίτλο «Τα κίτρινα τριαντάφυλλα» συμπεριλήφθηκε στη συλλογή «Μέρες του 2020» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2020 από τις Παράξενες Μέρες. Μιλάει αλβανικά, ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά και εκτός από τη γραφή ασχολείται και με μεταφράσεις λογοτεχνικών και επιστημονικών κειμένων. Πρόσφατα μετέφρασε για τις Παράξενες Μέρες το βιβλίο του Ρούντι Ερεμπάρα «Το έπος των άστρων της αυγής» που έχει τιμηθεί με λογοτεχνικό βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συλλογή «Όλες οι γάτες είναι όμορφες» είναι το πρώτο του βιβλίο.