Η επιλογή παρουσιάζει τα διηγήματα του 10^ου διεθνούς διαγωνισμού διηγήματος (ελληνικό τμήμα) που επιλέχθηκαν για δημοσίευση στο λογοτεχνικό περιοδικό eyelands. Η δημοσίευση αρχίζει κάθε χρόνο τον Οκτώβριο και ολοκληρώνεται τον Αύγουστο. 21 συγγραφείς συμμετέχουν με διηγήματά τους στην Επιλογή για το 2020. 

Η δημοσίευση ακολουθεί τη σειρά συμμετοχής. Τα διηγήματα   ανεβαίνουν στο περιοδικό κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο.  Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η τελευταία χρονιά για το ελληνικό τμήμα του διεθνούς διαγωνισμού διηγήματος άρα και για την επιλογή.  Το θέμα του 10^ου διαγωνισμού ήταν: «Αριθμοί».  Το διήγημα το οποίο έχει σειρά είναι: 

Δίδυμοι πρώτοι
της
Σοφίας Νικολιδάκη

Διένυσες τόση απόσταση και ήρθες μέχρι εδώ για μένα; Να μάθεις από την εμπειρία μου; Να σου δώσω συμβουλές; Εγώ; Πραγματικά με κολακεύεις. Χωρίς υπερβολή, με συγκινείς! Φυσικά, αν μπορώ να βοηθήσω θα το κάνω με χαρά! Αν όμως κουραστείς, αν νιώθεις ότι σε παίρνω μονότερμα να με διακόψεις!

Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Τα προβλήματά μου ξεκίνησαν από την γέννηση. Ήμουν καρπός του έρωτα δυο αριθμών που δεν ταίριαζαν. Ερωτεύτηκε το ένα με το τρία και κόλλησαν. Έτσι, για το καπρίτσιο. Και βγήκα εγώ. Μετά οι γονείς μου μετάνιωσαν αλλά εγώ είχα γεννηθεί. Ένιωθα περιττός. Ό,τι νιώθεις αυτό γίνεσαι! Ούτε ένα πηλίκο της προκοπής δε μπορώ να δώσω. Πάντα κάτι μένει ρέστο. Ας ήμουν τουλάχιστον ζυγός, αλλά που τέτοια τύχη. Βέβαια είναι και άλλοι αριθμοί περιττοί αλλά αυτό είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Δε με βοήθησε ποτέ.

Τα προβλήματα συνέχισαν στο σχολείο. Τότε διαπίστωσα ότι δεν είμαστε ίδιοι ούτε αξίζουμε όλοι το ίδιο. Εμένα μου βάλανε μια ταμπέλα. Τόσο αξίζεις, μου είπαν. Οι ανισότητες δεν ήταν ποτέ σωστές παιδαγωγικές μέθοδοι! Έτσι δημιουργούνται τα νούμερα… ναι έτσι αποκαλώ κάποιους αριθμούς που έχουν ένα τουπέ, έναν αέρα, ένα εκτόπισμα μεγαλύτερο από το μπόι τους. Είναι απόλυτοι, πιστεύουν ότι έχουν αξία και φυσικά το μεταδίδουν και στους άλλους!

Ο πρώτος που μίσησα ήταν το 10. Όλοι το θαύμαζαν! Άριστα 10! Το 10 το καλό! Από που και ως που καλό; Τι καλή πράξη έκανε; Επειδή κερδίζει στα χαρτία, και όχι και σε όλα τα παιχνίδια; Αυτή η καλή φήμη που σε ακολουθεί και σε ψηλώνει ακόμα και αν είσαι… Δηλαδή για να καταλάβεις το 10 είναι κατώτερό μου αλλά εμένα έχουν για φτύσιμο. Οι μονάδες το 10λατρεύουν!Μαζεύονται, στριμώχνονται 10 μαζί και νομίζουν ότι κάτι γίνονται. Δε λέγονται πια μονάδες αλλά Δεκάδα! Ναι, ζήλευα πολύ το 10 και ίσως ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Θα είχα καλύτερη μοίρα αν ήμουν ένα δεκάρι. Με ενοχλούσε πάντα ότι αν και μικρότερό μου είχε μεγαλύτερο κύρος.

Ως έφηβος, προέφηβος για την ακρίβεια,ήθελα να είμαι κάποιος άλλος. Μια περίοδο, είχα πάθει κόλλημα με το 100. Έχει έναν τσαμπουκά. Δε σηκώνει πολλά πολλά, ούτε μύγα στο σπαθί του. Σου πετάει ένα «θα καλέσω το 100» και έρχονται και σε μπαγλαρώνουν. Δεν είναι να παίζεις μαζί του.Πολλοί το φοβούνται αλλά έτσι είναι… όταν σε φοβούνται σε σέβονται.Μια φορά του ζήτησα να με βοηθήσει να γίνω και εγώ 100. Όλες οι μονάδες  άρχισαν να γελούν και να με κοροϊδεύουν. Ποιες;Οι μονάδες που δεν τις ένοιαζε να στριμωχτούν εκατό μαζί, πατείς με πατώ σε, μόνο και μόνο για να τις πουν Εκατοντάδα! Αλλά τι περιμένεις από μονάδες; Κολλούν στους μεγάλους για να είναι κάποιες! Το 1000 έχει χίλιες να φανταστείς. Χίλιες στα πόδια του να σέρνονται. Δεν το ζήλευα και ας ήταν και αυτό σημαντικό. Που να διαχειριστείς τόσες πολλές μονάδες; Χάνεις το λογαριασμό.

Αργότερα στη ζωή μου γνώρισα μεγαλύτερους αριθμούς, να σαν και εσένα αλλά πιο στρογγυλεμένους. Θαμπώθηκα από τα εκατομύρια και τα δισεκατομύρια. Τόσα μηδενικά τα ακολουθούν! Όσο μεγαλύτερος αριθμός τόσα περισσότερα μηδενικά ξωπίσω. Σε ακολουθούν πιστά. Αν και μηδενικά σου δίνουν αξία και αποκτούν αξία και τα ίδια. Ακόμα δηλαδή και το μηδέν, που ποιος θα ήθελε να είναι μηδενικό, ακόμα και αυτό βρίσκει τρόπο να ελίσσεται και να φτάνει όπου θέλει. Δεν έχει ταβάνι. Ναι, ένα μηδενικό αξίζει περισσότερο από μένα! Και από πλούτη; Όσα τραβάει η όρεξή του. Έτσι είναι τα μηδενικά…Είναι φορές που σκέφτηκα μακάρι να ήμουν ένα μηδενικό, περισσότερη αξία θα είχα. Αλλά δεν είμαι ούτε κατάφερα να γίνω.

Στη δουλειά με πήρανε γιατί ήμουν λέει ακέραιος. Ίσως το μόνο καλό που μου χάρισε η φύση αλλά κι αυτό το έχουν πολλοί αριθμοί. Δούλευα, σε μια σειρά, την λες και ακολουθία. Τα λεφτά καλά. Για πρώτη φορά ένιωσα ότι η τύχη γύρισε. Λίγο κράτησε το χαμόγελό της… Σύντομα γνώρισα τους συνεργάτες μου. Μερικοί από αυτούς συμμαθητές από το σχολείο. Πώς τα φέρνει η ζωή,πόσο άδικη είναι και πώς συμπεριφέρεται στους πιτίδιους, αυτούς που ξέρουν να εκμεταλλεύονται καταστάσεις! Το 1 ήτανκαι παρέμεινε πρώτο. Αν και μικρός, στούπος, δε ψήλωσε καθόλου έγινε ο Πρώτος. Πρώτος αριθμός, πρώτος στη σειρά, πρώτος σε όλα, ο καλύτερος. Ίδιος ο πατέρας μου σε χαρακτήρα. Νισάφι πια! Το 2ήταν πάντα ζευγάρι αγαπημένο, ζυγός, διαιρέτης πολλών. Το 2 το ζήλευα για την φυσική του ευγένεια και καλοσύνη και γιατί όλοι το αγαπούν, ακόμα και εγώ αλλά ούτε σε αυτό μπόρεσα να μοιάσω. Το 3 μέχρι και Αγία Τριάδα του έστησαν. Τα δε τρίγωνα το λατρεύουν! Το 4 ήταν αγαπημένο των Αρχαίων Ελλήνων. Η Τετρακτίς! Ποτέ δε κατάλαβα πώς απέκτησε τόση αξία αλλά κάποιοι λένε πώς έχει τετράγωνη λογική. Το 5 ήταν και παρέμεινε αυθάδες, ενας μέσος όρος που πάντα επιβίωνε χάρη στους άλλους και αν κάτι του πήγαινε στραβά καθάριζε με μια μούτζα.Η αγένεια, δυστυχώς,είναι μια άλυτη εξίσωση…

Στα ερωτικά μου δεν στάθηκα τυχερός. Δυο σχέσεις έκανα στη ζωή μου. Δυο μέρες μου άρεσαν. Η πρώτη ήταν η Τρίτη! Όμορφη και για κάποιο λόγο είχαμε ένα 3 να μας ενώνει. Σαν τα πρωτοφτιάξαμε κάθε φορά που μας έβλεπαν μαζί κάποιοι ψιθύριζαν. «Τρίτη και 13».  Μας κοίταζαν λες και είμασταν κάτι τρομακτικό. Κάποιοι μας έφτυναν, άλλοι σταυροκοπιούνταν, άλλοι κρατούσαν σκόρδα. Γρουσούζηδες μας ανέβαζαν, γκαντέμηδες μας κατέβαζαν. Με τόση πίεση δεν άντεξε η σχέση μου πολύ. Βέβαια κάποια επαφή μαζί της, έστω σποραδική, ακόμα την έχω.

Η δεύτερη σχέση μου ήταν με την Παρασκευή. Λίγο πριν το Σαββατοκύριακο, πιο μπριόζα αυτή από την Τρίτη, έξω καρδιά, έξω να βγούμε αλλά πάλι σαν μας έβλεπαν μαζί τα ίδια ψιθύριζαν. Ο ίδιος τρόμος. «Παρασκευή και 13». Χώρισα και με αυτή. Δε φταίγανε οι μέρες. Κάτι συνέβαινε όταν ήταν μαζί μου. Αποκλειστικά όταν ήταν μαζί μου. Με άλλους αριθμούς που τα έφτιαξαν, αργότερα (δυστυχώς μαθαίνονται αυτά) δεν αντιμετώπισαν ποτέ κανένα πρόβλημα. Άρα το πρόβλημα ήμουν πάλι εγώ…

Έκανα χρόνια να το ξεπεράσω.Η ρετσινιά του γρουσούζη δεν έφυγε ποτέ. Μόνος, μονός και περιττός, αυτή ήταν η μοίρα μου. Να περνάω και να ακούω σχόλια. «Ο γκαντέμης». Ναι, ήταν μια μορφή «μπούλιγκ» αυτό!Κάποιος είπε ότι το 13 είναι ο κατεξοχήν κακότυχος αριθμός, αυτός που σπάει την αρμονία του 12! Είναι λέει 12 οι Θεοί του Ολύμπου, 12 οι άθλοι του Ηρακλή, 12οι φυλές του Ισραήλ, 12 οι μαθητέςτου Χριστού, 12 οι Ιμάμηδες, 12 οι ώρες, κλείνει λέει ο κύκλος στο 12. Ποιος κύκλος και πότε άνοιξε; Είχα να παλέψω με αλληγορίες και παραβολές. Προσθέτεις ένα στο δώδεκα, βγαίνω εγώ λέει και προκαλώ ανησυχία. Είμαι το άγνωστο! Άτιμη πρόσθεση, μέχρι και εσύ προβλήματα μου δημιούργησες.

Ένιωθα χάλια,σπασμένος σε κομμάτια, χειρότερα και από κλάσμα. Αλήθεια σου λεώ! Έφτασα στο σημείο να μασκαρεύομαι για να μη με αναγνωρίζουν, να παρουσιάζομαι ως ΧΙΙΙ ή ΙΓ. Ακριβώς!Ακολούθησα το ρωμαϊκό και το ελληνικό σύστημα αρίθμησης. Πάλι όμως με αναγνώριζαν! Σκεφτόμουν ακόμα και τη λύση της αυτοκτονίας, να πάρω το μαχαίρι και να το χώσω στη καρδιά, να ξεριζώσω το ένα και το τρία. Να ξεριζώσω από μένα τους γονείς μου και ό,τι με στοίχειωνε. Αλίμονο όμως! Τι πράξη ήταν αυτή; Ούτε αφαίρεση τη λες, ούτε καν σωστή διαίρεση. Δεν αυτοκτονούν οι αριθμοί. Δεν γίνεται. Δεν είναι φυσικό! Ούτε καν οι φανταστικοί αριθμοί (πόσο φευγάτοι αλήθεια…πόσο στον κόσμο τους)που είναι συχνά αδιανόητοι και απορείς αν πραγματικά υπάρχουν, ούτε αυτοί δεν αυτοκτονούν!Δεν το δέχεται ούτε η  Αριθμητική, ούτε η Γεωμετρία ούτε άλλα ανώτερα στελέχη μαθηματικών που κυβερνούν το βασίλειο των αριθμών. Έμενα εγώ λοιπόν σε μια αιωνιότητα αριθμών να είμαι ο γρουσούζης, ο περιττός, ο γκαντέμης, ο τίποτα…

Πήγα σε ψυχολόγο, δεν στο κρύβω. Μου είπε ότι περνάω κρίση ταυτότητας!Συμβούλεψε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, να βρω τις δυνάμεις μου και καιτην ατυχία που με δέρνει να τη γυρίσω σε τύχη. Χαλάλι τα λεφτά που έδωσα. Είχε και κάτι γνωστούς, είπε μια καλή κουβέντα για μένα, λυπήθηκαν την κακομοιριά μου, φτιάξανε ένα παιχνίδι που αν πιάσεις λέει δεκατριάρι μπορεί να κερδίσεις πολλά λεφτά. Αλλά το κάνανε να συμβαίνει αυτό τόσο σπάνια που ένιωσα ότι απλά μου χρύσωσαν το χάπι.

Γιατί δεν έφυγα; Να πάω που; Δε μπορεί να λείψει ένας αριθμός από την αλυσίδα. Ναι, ορίζεται και αυτό από τα ανώτερα στελέχη των μαθηματικών. Μπορούσα όμως, όταν δεν είχα βάρδια, να ανακατεύομαι με άλλους αριθμούς, ρητούς και άρρητους. Ακούγοντας τους άλλους και γνωρίζοντας τους καλύτερα,έμαθα κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Δεν υπήρχε άλλο 13. Ήμουν μοναδικός! Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, μοναδικοί είναι όλοι οι αριθμοί, αλλά ήμουν κι εγώ!

Ξαναπήγα στο ψυχολόγο.Αυτή τη φορά μπήκα σε γκρουπ θέραπι. Εκεί συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν και άλλοι αριθμοί με εξίσου άλυτα υπαρξιακά προβλήματα. Μάλιστα μένανε στην ίδια γειτονιά με μένα! Γνώρισα το 11, το 17 και το 19. Κουβαλούσαν παρόμοια προβλήματα. Γίναμε φίλοι. Δεν με έβλεπαν σαν γρουσούζη και το 11 ιδίως ήταν πολύ φιλικό μαζί μου. Βρήκαμε ότι όλοι μας είχαμε αρκετά κοινά. Ήμασταν στον ίδιο παρανομαστή, πρώτοι αριθμοί που διαιρούνται μόνο με το 1 και με τον εαυτό τους. Εξ’ ου τόσο ακοινώνητοι και μοναχικοί. Το 17 με το 19 τα βρήκαν μεταξύ τους γιατί ήταν πιο κοντά τα ενδιαφέροντά τους. Αλλά και εγώ, για πρώτη φορά ένιωσα έλξη για έναν άλλο αριθμό, όσο παράδοξο και αν φαίνεται αυτό. Το 11 με αγάπησε και το αγάπησα. Τόσο πολύ που αποφασίσαμε να γίνουμε φίλιοι αριθμοί. Δίδυμοι πρώτοι!

Δεν σου λέω ότι λυθήκαν όλα τα προβλήματα μου. Όμως έχω πλέον κάποιον να τα συζητήσω και να τα μοιραστώ.Πήρα την ανιούσα.Τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται. Πάντα βελτιώνονται όταν αρχίσεις να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και όταν βλέπεις τη ζωή με θετικό πρόσημο. Βρήκα και νέα δουλειά!Αλήθεια σου λέω! Με διάλεξε ο Φιμπονάτσι να δουλέψω στην ακολουθία του! Κάτι είδε σε μένα. Έχει μεγάλη φήμη αυτός.Πλέον πολλοί με βλέπουν με άλλο μάτι.

Ελπίζω να μη σε κούρασα αγαπητέ μου 1.000.037 τόση ώρα που σου εξιστορώ τη ζωή μου!Έκανες τόσο δρόμο για να έρθεις εδώ, βγήκες τόσο πολύ από τη σειρά σου!Κουβαλάς και τόσα ψηφία μαζί σου! Η εμπιστοσύνη που μου δείχνεις είναι τιμή για μένα! Απόλυτη τιμή!Μα σοβαρά με συζητάνε ακόμα και στη γειτονιά σου;Εμένα; Έναν τόσο μικρό αριθμό; Θα μου πεις, σχετικό είναιαυτό. Καημένε μου 1.000.037! Είσαι μεγάλος αριθμός αλλά χαμένος στην ανωνυμία, ένας στους άπειρους…Θέλεις και εσύ να ξεχωρίσεις με κάποιον τρόπο. Γιατί να μη θέλεις;

Τι συμβουλές να σου δώσω; Να μην κάνεις αρνητικές σκέψεις. Δεν είσαι αρνητικός αριθμός άλλωστε! Να αποδεχτείς αυτό που είσαι.Τότε μόνο θα δεις πρόοδο! Αριθμητική ή γεωμετρική, θα δείξει… Θέλει κόπο αλλά από εκεί πρέπει να ξεκινήσεις. Έτσι μου ‘πε και εμένα ο ψυχολόγος. Ορίστε το νούμερο του τηλεφώνου του αν σου χρειαστεί ποτέ. Όσο για σχέση…είναι στ’ αλήθεια συνάρτηση πολλών παραγόντων, για να μιλήσουμε μαθηματικά, όμως καμιά φορά αυτός ο κάποιος που ψάχνουμε βρίσκεται πολύ κοντά μας, μόλις δυο ψηφία μακριά! Μήπως να γνωρίσεις περισσότερο τον 1.000.039; Το κάνεις ήδη; Μην κοκκινίζεις! Κάτι μου λέει ότι ίσως έχετε κάποια κοινά εσείς οι δυο.Μπορεί να είστε και εσείς φίλιοι, δίδυμοι πρώτοι! Θα μου πεις, αυτά είναι θεωρίες αριθμών. Ναι, αλλά μερικές φορές πιάνουν! Το λένε και οι Στατιστικές!

Θα φύγεις; Από τώρα; Να κεράσω κριτσίνια; Έχω ακριβώς 13!Ένα πήρες μόνο; Πάρε κι άλλα, μη ντρέπεσαι, τουλάχιστον ένα κριτσίνι για κάθε ψηφίο σου.Ελπίζω να σε βοήθησα.Μήν με ευχαριστείς, δεν ήταν κανένα κόπος για μένα. Εσύ έκανες τόσο κόπο να έρθεις μέχρι εδώ. Καλό δρόμο λοιπόν! Τράβα στη σειρά σου και σκέψου ποιο είναι η ρίζα του προβλήματός σου και ποιες οι παράμετροι. Μελέτησε και λίγο αλγόριθμους. Θα τη βρεις τη λύση. Άντε, και την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε να νιώθεις καλύτερα! Να νιώθεις «και ο πρώτος»!Σύμφωνοι;

Η Σοφία Νικολιδάκη κατάγεται από την Κρήτη. Σπούδασε παιδαγωγικά και φιλοσοφία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης λαμβάνοντας πολλές φορές υποτροφίες του ΙΚΥ. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της πάνω στη φιλοσοφία με παιδιά (φιλοσοφία της εκπαίδευσης) στο πανεπιστήμιο της Ουαλίας ως υπότροφη της Ακαδημίας Αθηνών. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως εκπαιδευτικός στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Από το 2019 διδάσκει στο τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης.  Γράφει ιστορίες για μικρούς και μεγάλους καθώς και θεατρικά έργα. Έργα της έχουν τιμηθεί σε διαγωνισμούς από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και τα Eyelands. Διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους από τις εκδόσεις bythebook και τις εκδόσεις Παράξενες μέρες. Έχει γράψει και εικονογραφήσει το πρώτο της παιδικό βιβλίο με τίτλο «Γράμματα στον Άγιο Βασίλη» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίτανος.

ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ Η σειρά των διηγημάτων

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Ο κύριος Νίκος  – Παντελής Τζανουδάκης  

ΜΑΡΤΙΟΣ

Η αλληλουχία – Ιωάννα Χατζηαντωνίου

Στο δώδεκα – Στέλλα Τσίγκου

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Η Μαρία μου – Δώρα Καντζιλιέρη

Οι άριστοι – Αγγελική Χυτήρη

ΜΑΙΟΣ

 Το 7 για το καλό – Κλαίρη Κανελλοπούλου

Γλυκόπικρο -Κατερίνα Κρυστάλλη

ΙΟΥΝΙΟΣ

Η μεταμόρφωση – Φανή Βούλτσου 

Ο μικρός μαύρος πίνακας – Μιχάλης Μακόγλου

ΙΟΥΛΙΟΣ

Στο τεσσαρακοστό πέμπτο χιλιόμετρο της Αττικής Οδού -Κωνσταντίνος Ν. Κιούσης

Ξεραμένο αίμα – Καλλιόπη Παπαδοπούλου