Από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο το eyelands δημοσιεύει κάθε εβδομάδα ένα απόσπασμα από τα βραβευμένα βιβλία του διαγωνισμού Eyelands book awards, για να πάρουν μια γεύση οι Έλληνες αναγνώστες απο τα βιβλία που διακρίθηκαν.
Ξεκινάμε με ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Η γέφυρα πάνω από τον Νερέτβα» του Τζάνγκο Γουάιλι που πήρε το μεγάλο βραβείο στην κατηγορία των βιβλίων που δεν έχουν εκδοθεί – και το βραβείο του είναι ανάμεσα στα άλλα η μετάφραση του βιβλίου και η έκδοση του στα ελληνικά μέσα στο 2022 από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες.

1. Η ΓΕΦΥΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΡΕΤΒΑ (απόσπασμα)

«Από όλα τα πράγματα που η ζωή οδηγεί τον άνθρωπο να διαμορφώσει και να χτίσει, κανένα, νομίζω, δεν είναι τόσο πολύτιμο όσο οι γέφυρες… Δεν εξυπηρετούν κανέναν μυστικό ή κακό σκοπό».

— Ίβο Άντριτς

Πρώτα υπάρχει η αναταραχή. μετά υπάρχει η ησυχία. Ο Γιάκοβ παρακολουθεί τον αδερφό του να στέκεται στην κορυφή της γέφυρας, μετατοπίζοντας ελαφρά πρώτα το ένα γυμνό πόδι και μετά το άλλο. Το πλήθος ψιθυρίζει με νευρικό ενθουσιασμό. Μπορεί να τους αισθανθεί να υπολογίζουν σιωπηλά την απόσταση της πτώσης – προσδοκώντας μια εκπληκτική επιτυχία – αλλά πιθανώς και λίγο πεινασμένοι για καταστροφή. Ένα μικρό παιδί αρχίζει να κλαίει, αλλά γρήγορα η μητέρα του το κάνει να σωπάσει. Ο Γιάκοβ βλέπει τον Μεχμέντ να γέρνει το κεφάλι του προς τα πάνω, ίσως σε προσευχή, ή ίσως σε μια προσπάθεια να αποσπάσει για λίγο την προσοχή του από το ανυπόμονο νερό από κάτω. Βρίσκεται ανάμεσα σε ένα δάσος από κάμερες και τηλέφωνα, έτοιμα να απαθανατίσουν τη βουτιά από εκατό διαφορετικές οπτικές γωνίες και να εξασφαλίσουν στους θεατές μερικά «like» στα Instagram τους. Για το επόμενο λεπτό, είναι ένα γεγονός παρά ένα πρόσωπο. Αλλά ο Γιάκοβ μπορεί να αισθανθεί κάτι πιο βαθύ εδώ. Αναμφίβολα, ο Μεχμέντ είναι επιδέξιος σε αυτό που κάνει. Αλλά η κατάδυσή του μοιάζει περισσότερο θρίαμβος του ενστίκτου παρά της τεχνικής. Η ικανότητά του φαίνεται διαισθητική. Πηγάζει, σκέφτεται ο Γιάκοβ, από τη σημασία που είχε αυτή τη γέφυρα —και  αυτό το ποτάμι— στο κέντρο της ζωής του από την ταραγμένη στιγμή της γέννησής του.

Επιτέλους ήρθε η ώρα. Το πλήθος κρατά την ανάσα του. Ο Μεχμέντ σηκώνει και τα δύο αδύνατα, μυώδη χέρια του πάνω από το σώμα του. Στη συνέχεια τα κατεβάζει παίρνοντας μια μεσσιανική πόζα στη λάμψη του χρυσαφένιο ήλιου. Λυγίζει ελαφρά τα γόνατά του και μετά, με μια τολμηρή κίνηση, προχωράει και κρεμιέται από τη γέφυρα. Σε μια στιγμή, η πτώση, η βουτιά, μια κραυγή στην προσπάθεια να πετύχει την τέλεια λήψη του δύτη που πέφτει το νερό. Από τις όχθες κάτω, μερικοί τουρίστες που παίζουν χαρτιά και πίνουν μεγάλα μπουκάλια Mostarsko, σταματούν και κοιτάζουν τον άνθρωπο που βουτάει. Παρακολουθούν καθώς το σώμα του Μεχμέντ βυθίζεται προς τη μικροσκοπική εσοχή με το εκθαμβωτικό τιρκουάζ, φωλιασμένο ανάμεσα στα γεμάτα βράχια και ζιζάνια της θάλασσας νερά. Ο Γιάκοβ αναρωτιέται τι σκέφτεται ο αδερφός του στο δευτερόλεπτο περίπου που χρειάζεται για να φτάσει στο νερό. Είναι επικεντρωμένος στην κατάδυση, αναρωτιέται; Κάνει τις απαραίτητες μετρήσεις στην κίνηση του σώματός του για να εξασφαλίσει ότι θα φτάσει σε αυτό το μικρό καταφύγιο του αστραφτερού μπλε; Βλέπει τους τουρίστες να θαυμάζουν έναν άντρα, που δεν τους μοιάζει και πολύ, αλλά κάνει κάτι που δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν; Ή είναι το μυαλό του υπέροχα, γαλήνια κενό; Και, αν ναι, είναι αυτός ο λόγος που καταδύεται τόσο πολύ — για να αφήσει πίσω του την τεράστια αναταραχή όλων όσων υπάρχουν και όσων έχουν προηγηθεί;

Ο αδερφός του πέφτει στο νερό και ένας ασημένιος πίδακας υψώνεται στον αέρα. Το πλήθος στη γέφυρα αρχίζει να χειροκροτεί. Παρακάτω, ένα μικρό κανό ξεκινάει για να οδηγήσει τον Μωάμεθ στην ακτή. Αυτό είναι το σύνθημα για τον Γιάκοβ. Αρχίζει να γυρνάει ανάμεσα στους θεατές, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν ήδη αρχίσει να απομακρύνονται αναζητώντας άλλες συγκινήσεις. «Κάτι για τον βουτηχτή;» ρωτάει στα αγγλικά. «Πενήντα κούνα;» προτείνει. «Πέντε ευρώ; Για δέκα μέτρα κατάδυσης;» Λίγοι πληρώνουν, οι περισσότεροι είτε χαϊδεύουν τις τσέπες τους απολογητικά, είτε συνοφρυώνονται. Ο Γιάκοβ προσπαθεί να βάλει στο στόχαστρο τους Αμερικανούς. Συνηθισμένοι να πληρώνουν για τα πάντα συνέχεια, είναι συνήθως οι πιο γενναιόδωροι. «Με συγχωρείτε, κύριε, κάτι για τον δύτη; Λυπάμαι, μπορούμε να δεχθούμε μόνο δολάρια ΗΠΑ σε ποσά άνω των χιλίων». Χαμογελάει.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Είμαι καθηγητής αγγλικών και θεάτρου, στην Ελβετία. Έχω μεταπτυχιακό στη  Δημιουργική Γραφή από το Goldsmiths και σπούδασα ποίηση στο UC Berkeley. Το 2017, κέρδισα το Λογοτεχνικό Βραβείο Yeovil και το 2019 κέρδισα τον Διαγωνισμό Indigo Dreams Firsts. Είχα ένα δικό μου κείμενο στη μικρή λίστα για το βραβείο πρώτου μυθιστορήματος στο London Magazine First Novel Award και έχω κερδίσει επίσης το βραβείο μυθιστορήματος του πρακτορείου Blue Pencil. Η πρώτη μου ποιητική συλλογή, New and Selected Heartbreaks, εκδόθηκε τον Μάιο του 2019.

*Μπορείτε να διαβάσετε συνέντευξη του συγγραφέα στο eyelands με αφορμή το βραβείο σε προηγούμενο άρθρο στις αρχές του 2022