Τρία λυρικά εξάστιχα και ένα σονέτο

   ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ

Κάνε τον χρόνο παραμύθι

ντὐσε τον βασιλιά, νεράιδα

με τα χρυσόκουμπα τού ήλιου..

κι άσε τον πόνο που σε τρώει

μες στον καθρέφτη ν’ αντικρύζεις

καμένο ρόδο, την ψυχή σου…

 ΣΙΣΥΦΟΣ

Τού ριζικού μου τ’ άγιο πηλοφόρι

να το σηκώνω σ’ ασημένιες πλάτες,

είναι τής μοίρας το γραφτό τ’ ανήλιο..

Κορφές και τάρταρα στο ξεροβόρι

πέτρες κι αγκάθια, να βασίλειο,

οι χαραυγές μαύρες ή αφράτες…      

                    

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Να τρέχω μες στο ξάγναντο τ’ ανέμου

σα φέγγει η θάλασσα χρυσένιο αστράκι

ώρα παράδεισου, να λέω, μεράκι..

Κι όταν η αγκάλη της θα κλείνει, Θέ μου,

θέρος χρυσάρμενο ας μένει  μόνο

τής νιότης πύρωμα, σιωπή τού πόνου…

ΛΕΣ ΚΙ  Η  ΖΩΗ

Δε μας λυγἰζει ο θάνατος, μηδέ

τού χρόνου τ’ άπιστο τ’ αλισβερίσι

κι αν έρθει πόνος να μάς τον θυμίσει,

γλυκά θα τον γελάσουμε , κι αν δε

στρωθεί στου τραπεζιού μας το μαδέρι

να τον ποτίσουμε κρασί κι αφιόνι,

κάτι ακριβό η μέρα θα μάς φέρει,

στο παραθύρι νιόλαλο τ’αηδόνι,

θα σκορπιστεί η λαλιά ολοδροσάτη,

φρεσκόβγαλτο παιδιάστικο τραγούδι

σα θάλασσα, π’ όταν ξυπνάει ευωδάτη

Λες κι η ζωή αγνό μοσχολουλούδι

κι όχι τυράγνια, σίσυφος, βασάνου

ιδρώς, μ’ αβάσταχτο καημό απάνου…

Ο Αντώνης Περδικούλης (1964) είναι ποιητής, δοκιμιογράφος, πρώην στρατιωτικός, έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια για σύγχρονους Έλληνες ποιητές και πεζογράφους. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί ξανά στο eyelands,  μεταξύ άλλων: ‘’Πως θα ήταν τα Νεοελληνικά Γράμματα χωρίς τον Σολωμό και τον Παπαδιαμάντη’’, ‘’Ο Καρυωτάκης και οι επικριτές του’’, ‘’Μαρμαρυγές και Θραύσματα στην ποιητική όπερα του Τάκη Βαρβιτσιώτη’’ και ‘’Το «Αλφαβητάριο» του Τάκη Βαρβιτσιώτη’’.