Το eyelands.gr θα δημοσιεύσει τον Αύγουστο μεταφρασμένα κείμενα από βιβλία που βραβεύτηκαν στον διεθνή διαγωνισμό Eyelands Book Awards για το 2024*.

Σήμερα έχουν σειρά δύο σύντομα διηγήματα της  Anna Mantzaris από τη συλλογή της Occupations. Το βιβλίο πήρε το βραβείο στην κατηγορία «Συλλογές διηγημάτων» από βιβλία που έχουν εκδοθεί.  

SHORT STORY PUBLISHED

Occupations -Anna Mantzaris
USA

Η Άννα Μάντζαρις είναι συγγραφέας με έδρα το Σαν Φρανσίσκο. Έργα της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά The Cortland Review, McSweeney’s Internet Tendency, Necessary Fiction, New World Writing Quarterly, Sonora Review και αλλού. Διδάσκει γραφή στο πρόγραμμα M.F.A. στο Πανεπιστήμιο Bay Path.

Η ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟΣ

Δεν αφήνεις την πληγωμένη γη. Τα πόδια σου πρέπει να πατάνε γερά. Στο πεζοδρόμιο. Στην παιδική χαρά. Εκεί όπου στέκονται οι άλλες μαμάδες. Στο γρασίδι της αυλής στο πικνίκ της γειτονιάς. Οι τοίχοι είναι στρωμένοι με καρό ύφασμα. Δεν ξεχνάς ποτέ το καλάθι. Γεμάτο με τα καλύτερα σταφύλια από στρογγυλόφυλλο αμπέλι. Σε μέγεθος κεφαλιού μιας γάτας.

Η τσάντα σου είναι ένα αερόστατο γεμάτο σνακ. Φουσκωμένο με ξηρούς καρπούς και κράκερ και μικρά ποτά με ακόμη μικρότερα καλαμάκια για αυτά τα μικροσκοπικά και μερικές φορές μεγάλα στόματα.

Σκέφτεσαι να ζητήσεις ένα καρότσι με ποτά για τις διακοπές! Δεν θα ήταν υπέροχο να φέρεις σε όλους αυτό που ήθελαν με τη μία;

Όλοι σε αυτή την οικογένεια πετάνε στην πρώτη θέση. Δεν έχεις βαλίτσα για τον εαυτό σου. Αλλά ξέρεις πώς να πακετάρεις. Καλύτερα από οποιονδήποτε. Από πάντα. Μπορείς να πακετάρεις ένα πουλόβερ αλπακά στο μέγεθος μιας γόμας. Μπορείς να βάλεις ένα σιδερωμένο πουκάμισο, χωρίς να τσαλακωθεί ούτε στο ελάχιστο. Σε προκαλώ. Θα ανεβάσεις τις τεράστιες βαλίτσες από το χρυσοβαμμένο υπόγειο και θα τις κατεβάσεις από τις ντουλάπες της Μοντάνα. Θα ρουφήξεις τον αέρα από τα ρούχα τόσο σφιχτά που θα μοιάζουν κουφάρια χωρίς αέρα.

Φαίνονται όμορφα, έτσι δεν είναι;

Θα τυλίξεις ρούχα σαν ιταλικά ντόνατς με ακατέργαστη ζάχαρη. Θα βάλεις στο τσαντάκι που κλείνει με φερμουάρ  βιταμίνες και σαμπουάν και ειδικές κρέμες που θα χρησιμοποιήσεις μόνο εσύ.

Θα πάρεις μαζί σου συνταγές και θα προγραμματίσεις κουρέματα αναχώρησης και θα κάνεις το στεγνό καθάρισμα τόσο στεγνό με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Για αυτούς. Πάντα.

Θα στείλεις αρχεία από τη δουλειά που ξέχασες να προωθήσεις μέσα από το αυτοκίνητο  με το raven* και θα πεις, «Λυπάμαι πολύ που δεν υπήρχαν μέσα. Και θα το εννοείς.

Θα πρέπει να ασχοληθείς, θα πρέπει να φροντίσεις, και…

Θα στείλεις τα παιδιά σας στην κατασκήνωση με ολογράμματα αστέρων του Μπρόντγουεϊ και καθαρόαιμα ζώα ζωολογικού κήπου. Θα στείλεις τα παιδιά σας στο κολέγιο όπου θα περνάνε περισσότερη ώρα σε μια γιαπωνέζικη τσαγερί παρά στην πανεπιστημιούπολη. Θα στείλεις τον σύζυγό σου σε επαγγελματικά ταξίδια. Άσε με να σου φτιάξω ένα Κόμπλερ με ροδάκινα**. Για το δρόμο!

Αλλά θα συνεχίζει να τριγυρίζει. Δεν θα επιστρέψει αμέσως σπίτι. Στο ζεστό και τόσο –αχ- απελπισμένο σου τραπέζι.

Θα κανονίσεις εσύ την αποβίβαση από το τρένο και το αεροδρόμιο. Θα φέρνεις την

οικογένειά σου κατευθείαν στην άσφαλτο. Θα τους κουβαλάς στον διάδρομο προσγείωσης.

Αλλά δεν θα πας στο σταθμό των λεωφορείων. Κανείς δεν παίρνει ποτέ το λεωφορείο. Ούτε καν τα παιδιά.

Ούτε καν ο σκύλος.

Θα προσέχεις την εμφάνισή σου. Είσαι το πιο περιποιημένο κουτάβι στην πόλη! Νύχια κομμένα. Θα κουνάς την ουρά σου όταν πρέπει. Θα δείχνεις όμορφη. Θα φέρεσαι ευγενικά.

Θα χαμογελάς και θα λες, Καλώς ήρθες!

Θα πάρεις τελικά το λεωφορείο.

Αφού φύγουν όλοι και η σιωπή του σπιτιού σε κυκλώσει σαν καυτό χιόνι. Και θα ξεπαγιάσεις στον σταθμό που ξεθωριάζει καθώς κάθεσαι στο ταλαιπωρημένο αλλά –αχ- τόσο λαμπερό παγκάκι. Ένας ετοιμόρροπος αυτόματος πωλητής για να ταΐσει τους ανύπαρκτους ταξιδιώτες κουδουνίζει εκεί κοντά με κέρματα που πέφτουν.

Κανείς δεν θα σε ψάξει ποτέ σε ένα τέτοιο μέρος. Σύντομα θα απογειωθείς, καθισμένη δίπλα σε κάποιον που βρήκε ένα τσεκούρι στην κοίτη του ποταμού.

* Εφαρμογή που συνδέει το αυτοκίνητό με το κινητό

** επιδόρπιο με φρέσκα φρούτα πάνω στα οποία έχει τοποθετηθεί «ζύμη κέικ» και έχει ψηθεί στο φούρνο

Η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ

Έχω συνηθίσει τα χάλια των άλλων. Βρίσκω σάντουιτς με ζαμπόν και πορνογραφία κολλημένα μαζί με έτοιμο φυστικοβούτυρο σε πορσελάνινο οικογενειακό σκεύος χωμένα κάτω από τα κρεβάτια. Ρίχνω γάλα ημερών στον νεροχύτη, τόσο πηχτό που κολλάει και βράζει στην αποχέτευση πριν αρχίσει να μου μιλάει με ένα απροσδιόριστο σφύριγμα. Ξύνω τσίχλα μωβ-ροζ- ξανά μωβ από βελουδένιους βελούδινους καναπέδες με οδοντογλυφίδες τόσο μικροσκοπικές που δεν μπορείς να της δεις καν.

Έχω δει πολλή βρωμιά.

Κρατιέμαι μακριά. Αφήνω τον εαυτό μου. Συγχωρώ τον πρώτο μου φίλο που νόμιζε ότι ήμασταν έτοιμοι να το παίξουμε ενήλικες σε μια ετοιμόρροπη ξύλινη καλύβα με ένα αχυρένιο κρεβάτι και χωρίς στέγη κι όλα αυτά που ήρθαν μετά.

Πώς αλλιώς θα μπορούσα να τρίβω τις τουαλέτες τώρα

με τα γυμνά μου χέρια με μαργαριτάρια και να χαμογελάω συνέχεια;

Το σπίτι μου είναι μεγάλο. Και άδειο. Ακόμα και ο σκύλος πηγαίνει σε

παιδικό σταθμό. Κολυμπάει και τρέχει στα χωράφια. Η χρυσή χαίτη της είναι πιο λαμπερή από τη δική μου. Την λένε Μέισι, αλλά την φωνάζω Άρτεμις. Στο κεφάλι μου. Και ονειρεύομαι τα γερά της πόδια να περιφέρονται προς το φεγγάρι με ένα τόξο και ένα βέλος στην γούνινη πλάτη της.

Τι είναι αυτό το σφύριγμα από τον νεροχύτη; ρωτάει ο άντρας μου.

Βρίσκω ένα ερωτικό σημείωμα. Όχι για μένα. Βρίσκω μια φωτογραφία. Όχι για μένα. Μια γυναίκα ντυμένη με σκισμένη στολή γοργόνας που είναι εκπληκτικά όμορφη ακόμα και με τρία μάτια, ψαρεύει με τεχνητό δόλωμα στον αέρα του σπιτιού μου, προκαλώντας με το πονηρό της χαμόγελο. Ακούω τη φωνή της. Είναι βραχνή και απαλή και σαγηνευτική επίσης, καθώς με ρωτάει πού έχω φυλαγμένο το κρασί.

Θέλω να κοιτάξω αλλού. Να τρίψω. Να ξεπλύνω τον νεροχύτη με νερό πιάτων τόσο ζεστό που παγώνει τα πόδια μου που παραπατάνε άκαμπτα στο λινέλαιο.

Ονειρεύομαι πως είμαι ο σκύλος.

Πετάω το λάπτοπ του άντρα μου στο πλυντήριο ρούχων και το βλέπω να γυρίζει γύρω γύρω. Και γύρω γύρω. Να διαλύεται στο απορρυπαντικό. Όλα καθαρά, αγάπη μου!

Στεγνώνω το πληκτρολόγιο κρεμώντας το άψογα με τα μανταλάκια από τα κάποτε χρυσά μαλλιά μου. Θα τον υποδεχτώ και θα του πω πόσο χαίρομαι που τον βλέπω. Γιατί είναι αλήθεια. Πιο αλήθεια από τότε που γνωριστήκαμε. Στη γιορτή του Mardi Gras* ένα χιονισμένο απόγευμα, όταν με τύλιξε με φθηνά ριχτάρια πριν ρωτήσει το όνομά μου.

Ανακοινώνει την προγραμματισμένη διακοπή ρεύματος.

Βγαίνω έξω στον βραδινό αέρα. Σε έναν δρόμο της γειτονιάς, δεν έχω ξαναδεί τόση σκοτεινιά. Και για μια φορά. Σε αυτό το αδιέξοδο. Είμαι τόσο ευγνώμων. Καμιά γαλαζωπή τηλεόραση που τρεμοπαίζει στα παράθυρα του επάνω ορόφου. Καμιά αόρατη βουή και στροβιλισμός. Καμιά μέλισσα στο καπέλο μου ή σφήκες στο εντελώς δαντελένιο φόρεμά μου.

Οι άλλες σύζυγοι είναι έξω. Κουνάνε τα φτερωτά τους κεφάλια, μαζεύουν κομμάτια χαλικιού από την είσοδο με το στόμα τους και τα φτύνουν σαν σμήνος.

Κυρίες μου, κάντε ένα κύκλο!

Δεν θα βγείτε έξω από αυτόν;

Άντε και γαμηθείτε, λέω.

Ευχαριστώ! Με ακούνε.

Και χαιρετάνε. Και χαιρετάνε. Και χαιρετάνε. Και χαιρετάνε. Τα ήδη κοκαλιάρικα χέρια τους φτάνουν στο μέγεθος μικρών γαντιών καθώς απομακρύνομαι.

Προχωράω μέσα από την πιο άθλια στάση των 18 δρόμων στην πόλη. Σαν διαλυμένο κινηματογραφικό πλατό. Ενώ οι άλλοι περιμένουν. Ευγενικά και αργά.

Όχι, εσύ φεύγεις.

Όχι, εσύ.

Όχι.

Εγώ;

Εσύ.

Εγώ;

Εσύ.

* Το Μάρντι Γκρα(ς) είναι η γιορτή που σηματοδοτεί το τέλος της «εβδομάδας των επτά παχιών ημερών» πριν από τη Σαρακοστή. Έχει τις ρίζες της στην παγανιστική γιορτή της αρχαίας Ρώμης για το τέλος του χειμώνα, και μοιάζει με το ελληνική Τσικνοπέμπτη. Στα γαλλικά, Mardi Gras, σημαίνει Λιπαρή Τρίτη και είναι αγαπημένη γιορτή κυρίως στο γαλλόφωνο κόσμο και άλλοτε γαλλόφωνες περιοχές, όπως η Νέα Ορλεάνη.

Μετάφραση: Γρηγόρης Παπαδογιάννης

Θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε ένα μεταφρασμένο κείμενο κάθε εβδομάδα. Στη συνέχεια θα υπάρχει ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Dancing the labyrinth» της Κάρεν Μάρτιν (21 Αυγούστου), ποιήματα από τη συλλογή «Αποφάσισα να παραμείνω κάθετη» της Γκαϊελέν Κάρμπις(28 Αυγούστου), τις «δύο πρώτες ημέρες» από το μυθιστόρημα «Istabul crossing» του Τίμοθι Τζέι Σμιθ (4 Σεπτεμβρίου), μια ιστορία από το βιβλίο «Pagodas of the Sun—Japan Stories» του Γκρέιαμ Άρνολντ (11 Σεπτεμβρίου) και τέλος δύο διηγήματα από τη συλλογή «Little Fortified Stories» της Μπάρμπαρα Μπλακ (18 Σεπτεμβρίου).

• Πρόκειται για τον μοναδικό διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό βιβλίου με έδρα την Ελλάδα. Ξεκίνησε το 2018, θεωρείται πλέον από τους πιο έγκυρους διαγωνισμούς με αντικείμενο το βιβλίο που υπάρχουν στον κόσμο, συγκεντρώνοντας συμμετοχές από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το μεγάλο βραβείο για την κατηγορία των βιβλίων που έχουν εκδοθεί είναι 5ημερη παραμονή στην Αθήνα ενώ για τα βιβλία που δεν έχουν εκδοθεί το βραβείο είναι η μετάφρασή τους στα ελληνικά και η έκδοσή τους από τις Παράξενες Μέρες. Από το 2024 θεσμοθετήθηκε ένα ακόμη βραβείο το Writers’ choice Award  όπου οι ίδιοι οι βραβευμένοι συγγραφείς ψηφίζουν για το καλύτερο βιβλίο.
• Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ: https://eyelandsawards.com/