//Παρουσίαση βιβλίου από τον Γρηγόρη Παπαδογιάννη//

Ο ποιητής Σπύρος Αραβανής μας έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του ταλέντου του σε δύο ποιητικές συλλογές αν και πολύ νέος ακόμη. Γεννημένος το 1979 παρουσίασε για πρώτη φορά την ποίησή του με την συλλογή «Η ανοσία της άγνοιας», (εκδόσεις Οδός Πανός, το 2008) και συνέχισε τρία χρόνια αργότερα με την συλλογή «Η ιστορία ενός ανθρώπου, (εκδόσεις Μετρονόμος). Το ίδιο αξιοσημείωτη είναι και η δραστηριότητα του στον χώρο της ποίησης όπου με όχημα το «ποιείν» κατάφερε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να δημιουργήσει ένα καταφύγιο ποιητών.

Σε κάθε ρυτίδα βλέπει

και μία ερώτηση που δεν έκανε

ποτέ

Η ιστορία των λογοτεχνικών σελίδων της ψηφιακής εποχής στην Ελλάδα δεν έχει αρχίσει ακόμη να γράφεται. Όταν κάποτε θα γίνει αυτό, το www.poiein.gr θα είναι το υποδειγμα του διαδικτυακού οχήματος που επανακαθόρισε με σύγχρονους όρους αλλά και τις απαραίτητες «παλιές» αξίες το σχήμα του λογοτεχνικού περιοδικού στη νέα εποχή.

Επιστρέφουμε πάντα

στο παιδί που δεν υπήρξαμε

ποτέ

Η συμβατική εξέλιξη των πραγμάτων θα ήταν να περιμένουμε άλλη μια ενδιαφέρουσα έως σημαντική ποιητική συλλογή. Αλλά η ποίηση έχει πολλούς δρόμους και ο Αραβανής αυτή τη φορά, ακολουθώντας πάντα τον δρόμο του ποιητή που συνεχίζει εσαεί να σμιλεύει με λέξεις το αόρατο αλλά πάντοτε παρόν σώμα της τέχνης του, διάλεξε ένα διαφορετικό και πολύ γοητευτικό μονοπάτι.

Σοφός δάσκαλος είναι αυτός

που δεν μοιράζει τη γνώση, αλλά τη

μοιράζεται.

Ουδέποτε διεκδίκησα τον τίτλο του κριτικού ποίησης οπότε λογικό είναι να αναφέρω τις εντυπώσεις μου βασισμένος σε συνειρμούς και σκέψεις που μου προκαλούν τα ποιήματα. Τα «Θραύσματα» λοιπόν μου έφεραν αρχικά στο νου τα αρχαία Ελληνικά επιγράμματα και ιδίως την Παλατινή Ανθολογία. Θεωρώ όμως την ποίηση αυτή, που αποτελείται πάντα από τρίστιχα, συγγενική με τα γιαπωνέζικα χαϊκου και ακόμη περισσότερο με τα σένριου ιδίως στα «θραύσματα» εκείνα που έχουν περιπαικτικό χαρακτήρα. Ακόμη περισσότερο με την σοφία που περικλείουν μου έδωσαν την εντύπωση ενός μικρού αλλά περιεκτικότατου φιλοσοφικού κειμένου με το ένδυμα της ποίησης.

Η ιστορία είναι σαν το κρεμμύδι:

όσο τη ξεφλούδιζεις τόσο πιο πολύ

δακρύζεις

Το θέμα είναι όμως πέρα από τις αναφορές τι ακριβώς προσφέρει ένα βιβλίο στον αναγνώστη. Στην τόσο σύντομη αυτή μορφή ποίησης –όταν είναι επιτυχημένη- η ικανοποίηση του αναγνώστη είναι αντιστρόφως ανάλογη με την έκταση του κειμένου. Για την ακρίβεια η ευθύτητα και η απλότητα των λέξεων λειτουργούν καταλυτικά εντός του αναγνώστη ώστε κάθε ένας από τους στίχους να βρίσκει αμέσως το στόχο του που δεν είναι άλλος από το να δημιουργήσει (συνήθως με αυτή τη σειρά) έκπληξη, αφύπνιση και τελικά παραμυθία δηλαδή παρηγοριά.

Αν δεν πιστέψεις σε κάτι μπορεί και

να σωθείς∙  αν όμως πιστέψεις σίγουρα

θα σώσεις

Πιστεύω πάντως ότι η μεγαλύτερη κατάκτηση εδώ είναι η απλότητα, η καθαρότητα των λέξεων -τόσο μακριά από την επιδειξιομανία που χαρακτηρίζει  ποιητές με εμμονή σε ασυνήθιστες λέξεις ή λεκτικά παιχνιδίσματα. Ο Αραβανής αντίθετα, μας παραδίδει τις λέξεις χωρίς έπαρση, επιτήδευση ή αλαζονεία, δεν τις χρησιμοποιεί ως τρόπαια λεξιλαγνικής ευφυϊας και φυσικά το αποτέλεσμα είναι καθαρή ποίηση που επιμένει να μας συντροφεύει. Ετσι δεν γίνεται πάντα με την πραγματική ποίηση; Παραμένει μέσα μας πολύ μετά αφότου την έχουμε συναντήσει;

Ζωή είναι το διάλειμμα

μεταξύ δυο

προσευχών.

Τα Θραύσματα του Σπύρου Αραβανή κυκλοφόρησαν με μια ακόμη επιπλέον ευτυχή ποιητική σύμπτωση, την ταυτόχρονη αγγλική μετάφρασή τους από τον εξαιρετικό ποιητή Γιάννη Γκούμα σε μια δίγλωσση καλαίσθητη έκδοση του «Μετρονόμου».

Στο μεταξύ έχω παραθέσει αρκετά «Θραύσματα» –θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερα αλλά δεν θα ήθελα να σας στερήσω τη χαρά της ανάγνωσής τους από εκεί όπου ανήκουν. Κι ένα τελευταίο που κλείνει το βιβλίο, η ανάγνωση του οποίου βέβαια μπορεί να συνεχίζεται για καιρό.

Ο ώριμος καρπός αποχαιρετά

πάντα το δέντρο με μια υπόσχεση

γυρισμού

**

«Θραύσματα»

Fragments,

English translation by Yannis Goumas

Σελίδες 70

Σειρά «Ποιείν», των εκδόσεων Μετρονόμος, Δεκέμβριος 2015