Μια ευχάριστη έκπληξη είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Μιχάλη Μελαχρινούδη, καθώς η γραφή του, ειλικρινής, καίρια και προπαντός αυθεντική, απαλλαγμένη από βαρύγδουπες εκφράσεις και περιττούς εντυπωσιασμούς στοχεύει απλώς (πράγμα καθόλου εύκολο όμως) σε μια νοερή συνάντηση με τον αναγνώστη. Άλλοτε με εξομολογητικό άλλοτε με σκωπτικό τόνο, άλλοτε με συγκρατημένη θλίψη και άλλοτε με ένα αδιόρατο χαμόγελο, προσφέρει ακριβώς αυτή την σχεδόν λησμονημένη απόλαυση της ήρεμης, φιλικής, εξομολόγησης ενός ανθρώπου που ο αναγνώστης αναγνωρίζει ως συνοδοιπόρο στα μονοπάτια της ζωής. Αφηγήσεις που μοιάζουν προσωπικές αλλά εύκολα μπορεί να τις οικειοποιηθεί κάποιος, ποιήματα σύντομα ή πιο εκτεταμένα, στίχοι που ανακαλούν την αγνότητα του μικρού παιδιού αλλά όταν χρειαστεί επιστρέφουν στην αναπόφευκτη θυμοσοφία του ενήλικα.

Και σύμφωνα με το αρχικό επίγραμμα του ίδιου του συγγραφέα:

Ποιήματα για τις λέξεις που αντιστέκονται… με λοξό, απρόοπτο και πολύσημο λόγο –ποιητικό.

ΔΑΝΕΙΚΑ

Μικρούλι σημαδεμένο απ’ το καλοκαίρι

Χοροπηδάς στο καπό

Σπίτι είναι το αμάξι σας

Σε ντύνει και σε κοιτά με λατρεία η μάνα,

μ’ αρώματα και κρέμες αλείβεται εκείνη

σε ξεχασμένη καλοκαιρινή ντουζιέρα

πλένεται και καλλωπίζεται όλη η φαμίλια σου

όμορφη ζωή μα δανεική, σκέφτομαι,

όλα είναι δανεικά μου φωνάζουν α[‘ τα παράθυρα

τα γέλια και οι χαρές σας

στο πανηγύρι βιάζεσαι να πας

όμορφος σαν γαμπρουδάκι

φεύγεις, πας,

το φτηνό άρωμα, παράξενο για δες,

στάζει ακόμα σταγόνα, σταγόνα…

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΑ

Τα παλιά σημειωματάρια

σε βρίσκουν σε ακατάλληλες στιγμές

στην παραζάλη της αναμονής στην αίθουσα αεροδρομίου

στο συρτάρι του γραφείου ανάμεσα σε χαρτιά και σημειώσεις

στο κομοδίνο μαζί με τις παστίλιες για τον πονόλαιμο

κι αν κάποτε είχαν μία κάποια χρήση

τώρα δεν έχουν ουδεμία

τηλέφωνα εδώ κι εκεί ανθρώπων που δεν κάλεσες

μήνες και ημέρες που φέρουν βαριά τη μολυβιά της διαγραφής

λόγια σπουδαίων που έλπιζες να σου αλλάξουν την πορεία μα φευ!

Και σχέδια, προπάντων σχέδια, ημιτελή

όπως τούτο δω το σημείωμα στο υποσέλιδο,

από λέξεις έτοιμες λες να γλιστρήσουν στο χείλος

Του γκρεμού

ΟΙ 4 ΠΡΑΞΕΙΣ

από την συσσώρευση της πρόσθεσης

που δεν κρατάει πολύ,

το χάνω της αφαίρεσης

που είναι πανταχού παρόν,

το άφθονο του πολλαπλασιασμού

που δεν γνώρισα,

προτιμώ το μοιράζομαι της διαίρεσης

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Μιχάλης Μελαχροινούδης γεννήθηκε στη Γερµανία. Σπούδασε στο Ρέθυµνο και έχει Διδακτορικό στις Επιστήµες της Αγωγής. Ζει και εργάζεται στη Χίο. Είναι παντρεµένος µε τη Vanda Sofia Santos και έχουν δύο παιδιά, την Αλεξάνδρα και τον Πέτρο. Η ενασχόλησή του µε τα γράµµατα είναι συνεχής. Συνεργάστηκε µε τη χιώτικη εφηµερίδα Σύγχρονος Λόγος και το χιώτικο πολυθεµατικό ψηφιακό περιοδικό Απλωταριά, ενώ κατά καιρούς έχει δηµοσιεύσει και σε αθηναϊκά µέσα (περιοδικό Κ της εφηµ. Καθηµερινή, Ελευθεροτυπία κλπ.). Είναι µέλος της Οµάδας Φίλων Ποίησης στη Χίο (Ιανουάριος 2019) που εκδίδει το περιοδικό Σείστρο και γράφει σ’ αυτό. Ποιήµατά του έχουν δηµοσιευτεί παλιότερα στον ποιητικό διαδικτυακό τόπο «ανεµολόγιο», στο “booksitting” (η πιο πρόσφατη δηµοσίευση τον Απρίλιο 2021), στον προσωπικό ψηφιακό του πίνακα: http://www.scoop.it/t/aiolos (2013-2018) και στο προσωπικό του ιστολόγιο: aiolosantartis.wordpress.com/ (2018-σήµερα). Το ποίηµά του µε τίτλο «Το κατακάθι του καφέ» συµπεριλήφθηκε στα 150 βραβευµένα του 1ου Πανελλήνιου Διαγωνισµού Ποιήµατος του περιοδικού τό κοράλλι (Αθήνα 2020), το διήγηµά του µε τίτλο «Σαµιαµιδάκι» στον συλλογικό τόµο µέρες του 2020 (εκδ. Παράξενες Μέρες, Ρέθυµνο 2020) και το µικροδιήγηµα µε τίτλο «Σχεδία» στην Ανθολογία «Με µια σχεδία» – Ανθολογία µικροδιηγήµατος «100 λέξεις σε 100 ώρες για τη “Σχεδία”» (εκδ. Παρατηρητής της Θράκης, Κοµοτηνή 2020.

Γρηγόρης Παπαδογιάννης